Η πρώτη Ελληνίδα που σκαρφαλώνει διαδρομές 8b+.

       Ένα από τα καλά που σου προσφέρουν τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης όπως το Facebook ή το Twitter είναι ότι σε φέρνει σε επαφή με ανθρώπους που δεν έχεις την τύχη να γνωρίσεις από κοντά και που χωρίς την ύπαρξη τους ίσως και να μην τους γνώριζες ποτέ.  Είχα λοιπόν την τύχη και την χαρά να ανακαλύψω με αυτόν τον τρόπο την Αργυρώ Παπαθανασίου μια γυναίκα γεμάτη ζωντάνια που δείχνει να απολαμβάνει κάθε στιγμή της ζωής της.

       Αναρριχήτρια, λάτρης του βουνού σε όλες του τις μορφές (ορειβασία, σκι κ.λ.π.), εκπαιδεύτρια αναρρίχησης βράχου του Αθηναικού Ορειβατικού Συλλόγου (Α.Ο.Σ.)... Να συνεχίσω? Θεραπεύτρια του Thai Yoga Massage όπου της δίνει την ευκαιρία αυτή η ιδιότητα να ασχοληθεί επίσης και με τις εναλλακτικές και ενεργειακές θεραπείες και βότανα και τέλος φοιτήτρια, στο πτυχίο, της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών στο τμήμα της ζωγραφικής. Μια τέτοια προσωπικότητα μοιράζεται στις πλαγιές, στα βράχια, στα μονοπάτια, στις κορυφές και ήρθε η ώρα να την γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.

       Δημοσιογράφος μπορεί να μην είμαι αλλά γνωρίζω ότι μόνο με ερωτήσεις μπορείς να γνωρίσεις κάποιον καλύτερα. Έτσι λοιπόν αμέσως μετά την συνέντευξη με τον Κώστα Ζολώτα που πραγματοποιήθηκε πριν ένα χρόνο (τον Σεπτέμβριο του 2016) σκεφτόμουν πως να την προσεγγίσω και να της προτείνω να μου δώσει την συνέντευξη. Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος και η Αργυρώ πραγματοποιούσε επιτεύγματα σε Ελλάδα και εξωτερικό, το ένα μετά το άλλο. Οπότε στο τέλος δεν άντεξα και της έστειλα ένα email στο οποίο της ζητούσα να μου παραχωρήσει αυτήν την συνέντευξη που σας παραθέτω λίγο πιο κάτω. Όπως καταλαβαίνετε η απάντησή της ήταν θετική και εγώ μες στην χαρά μοιράζομαι μαζί σας, όσα από τα χαρίσματα και τις αρετές της θέλησε να μας αποκαλύψει και να μοιραστεί μαζί μας. Απολαύστε την λοιπόν:

-  Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με την αναρρίχηση?

       Το 2008 περίπου ανακάλυψα την αναρρίχηση. Σε μια σπηλαιολογική εκδρομή μας έδωσαν ένα σχοινί σε ένα χαμηλό boulder να παίξουμε και από τότε κύλησα! Ευχαριστώ λοιπόν για εκείνο το σχοινάκι στο Ξεροβούνι Ευβοίας την ΕΣΕ

- Είχες ασχοληθεί με άλλα αθλήματα πιο μπροστά?

       Ναι με Γιόγκα από τα 18 μου και Πολεμικές Τέχνες όπως Τaeknwon Do,  Kung Fu και NinJutsu oι αρχές των οποίων με βοήθησαν πολύ στο να εξελιχθώ στην αναρρίχηση και δεν εννοώ μόνο σωματικά.

 

- Είχες ασχοληθεί με άλλα αθλήματα πιο μπροστά?

       Ναι με Γιόγκα από τα 18 μου και Πολεμικές Τέχνες όπως Τaeknwon Do,  Kung Fu και NinJutsu oι αρχές των οποίων με βοήθησαν πολύ στο να εξελιχθώ στην αναρρίχηση και δεν εννοώ μόνο σωματικά.

- Είχες ερεθίσματα από το οικογενειακό σου περιβάλλον ώστε να αρχίσεις να περπατάς και να αγαπάς την Φύση?

       Ναι. Ο πατέρας μου μας πήγαινε με κάθε ευκαιρία ελεύθερο κάμπινγκ και φρόντισε να μεγαλώσουμε κοντά στην άγρια Φύση. Ο  ίδιος δεν ήταν ορειβάτης. Ήταν όμως  άνθρωπος της περιπέτειας και της Φύσης, του παιχνιδιού και ήξερε πως να διασκεδάζει στη Φύση. Ήταν εναντίων κάθε είδους αθλητισμού και πρωταθλητισμού στην παιδική ηλικία, φρόντισε όμως  να μας έχει πάντα προπονημένους με κάθε είδους  παιχνίδι. Ποδήλατα, τρέξιμο στη παράλια λίγο μονόζυγο, τραβέρσες στα βράχια για να βουτάμε από ψηλά, πεζοπορίες, ψαροντούφεκα  και γενικά ότι δραστηριότητα μπορείς να φανταστείς σε βουνό και θάλασσα αλλά με έναν μοναδικό, απλό και «σπιτικό» τρόπο. Δηλαδή τα κάναμε όλα,  αλλά σε ερημικές  τοποθεσίες απολαμβάνοντας γαλήνια και ήσυχα τοπία.

 - Σκέφτηκες να συνδυάσεις ποτέ πεζοπορία στο βουνό και αναρρίχηση?

       Μα αυτά είναι δυο πράγματα που πάνε πακέτο! Για να κάνουμε αναρρίχηση συχνά περπατάμε ώρες στο βουνό! Είτε ψηλό είτε λοφάκι.

- Έχεις πάρει ποτέ μέρος σε αγώνες ή την κάνεις την αναρρίχηση καθαρά από χόμπι? Αν έχεις πάρει μέρος σε αγώνες «έλυνες προβλήματα Boulder» ή συμμετείχες στην αγωνιστική αναρρίχηση?

       Έχω πάρει μέρος φυσικά και το απόλαυσα πολύ! Δεν ήταν το πανελλήνιο πρωτάθλημα σε αυτό δεν έχω συμμετάσχει αλλά ήταν αγώνες που διοργάνωσαν οι πίστες αναρρίχησης της Αθήνας όπου κατέβηκαν όλοι οι αθλητές  περισσότεροι από το πρωτάθλημα. Ήταν μια γιορτή θα έλεγα.  Συμμετείχα σε όλα boulder και σχοινί φυσικά!

  - Είσαι η πρώτη γυναίκα, τουλάχιστον εδώ στην Ελλάδα, που έχεις σκαρφαλώσει 8b. Τι αισθήματα σου δημιουργούνται και τι δυνάμεις πρέπει να έχεις για να σκαρφαλώσεις κάποια τέτοια διαδρομή?

       Ήταν ναι, μια πολύ ευτυχισμένη στιγμή. Είναι μια αισθητική γραμμή κατάλευκη, μαρμάρινη και σχετικά μεγάλη. Την ερωτεύτηκα. Πρέπει να έχεις πείσμα και αγάπη για αυτό που κάνεις και τον Βράχο. Αγάπη και σεβασμό.

- Έχεις ανοίξει δικές σου διαδρομές?

       Ολόκληρη διαδρομή όχι. Έχω συμμετάσχει σε διάνοιξη στην Ικαρία και στη Μαδαγασκάρη. Είναι πραγματικά όμορφο και δημιουργικό κάτι τέτοιο. Είμαι ευγνώμων για όσους έχουν ανοίξει όλες τις γραμμές στα βράχια που συνέβαλαν σε έντονα συναισθηματικές στιγμές της ζωής μου και ίσως μια μέρα πιάσω περισσότερο το τρυπάνι.

- Εδώ στην Ελλάδα ποιά θεωρείς πιο δύσκολη διαδρομή?

       Δεν υπάρχει αυτό το πράγμα. Ο καθένας έχει το δικο του στυλ αναρρίχησης άλλωστε και είναι δυνατός σε διαφορετικού τύπου διαδρομές. Υπάρχουν διαδρομές που δεν έχω κάνει και θεωρώ δύσκολες. Μπορεί να είναι ασκαρφάλωτες διαδρομές,  πλάκες με πολύ μικρά πιασίματα και δύσκολες κινήσεις … αλλά μακριά από την Αθήνα ή διαδρομές με πολύ άρνηση και μακρινές εκρηκτικές κινήσεις  που για μένα είναι το πιο δύσκολο στυλ. Μια δύσκολη διαδρομή μπορεί να είναι κάποια με δύσκολη πρόσβαση επίσης.Είναι σχετικό.

- Ποια είναι η θέση σου σχετικά με αυτά που γίνονται στα Μετέωρα (που θέλουν οι μοναχοί να σταματήσουν την αναρρίχηση στα βράχια)?

       Τα βράχια δεν ανήκουν στους μοναχούς. Δεν ανήκουν σε κανέναν.

- Έκανες ποτέ Bivouac (αναγκαστική διανυκτέρευση πάνω στην διαδρομή λόγω μεγάλου αναπτύγματος) πάνω σε κάποια διαδρομή?

Ναι! Σε διαδρομή όπως η «πλάκα  της συκιάς» στη Γκιώνα, για μια νύχτα και 6 νύχτες στο Εl Capitan του Υοsemite στην Salathe Wall. Ένοιωθα σαν πουλάκι στην φωλιά του.

- Στο εξωτερικό σε ποιες χώρες έχεις σκαρφαλώσει?

Στη Βραζιλία, Βολιβία, Αργεντινή, Χιλή, Βόρεια Αμερική , Κολομβία, Περού, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Γερμανία, Βέλγιο, Σουηδία, Τουρκία, Αλβανία, Λουξεμβούργο, Ελβετία και Μαδαγασκάρη.

- Ποια ήταν η πιο δύσκολη διαδρομή που σκαρφάλωσες στο εξωτερικό?

       Η Pati pa mi 8b, La mala 8b, El Figot 8b… αλλά πιο δύσκολη από όλες ίσως ήταν τελικά ένα 8a+ στην Ελβετία η Grenzgänger στο Voralpsee…  ένας εντυπωσιακός τοίχος που δεν χάριζε στιγμή ξεκούρασης και ανάσας..Πολλά μέτρα, δύσκολα πιασίματα! Επίσης ένα 7c+ στην Έρημο του Tuzgle στη Βόρεια Αργεντινή στα 4200 μέτρα υψόμετρο!!!

- Θυμάσαι κάποια στιγμή που κινδύνεψες ενώ σκαρφάλωνες?

       Ναι θυμάμαι…  Κάποιες φορές ίσως είχα «Άγιο». Όπως μια φορά όταν ήμουν πολύ αρχάρια ακόμα σε κάτι ραπέλ που από τη βιασύνη μας να κατεβούμε γρήγορα, ήμουν σε ένα μικρό-μικρό  πατάρι  και στεκόμουν στο χείλος του γκρεμού τραβώντας τα σχοινιά γρήγορα κάτω για το επόμενο ραπέλ όταν συνειδητοποίησα ότι δεν είχα ασφαλιστεί ποτέ στο ρελέ. Δικό μου λάθος φυσικά. Από φυσικό αίτιο όχι. Εκτός ίσως από επιθετικά πουλιά, στη Μαδαγασκάρη για παράδειγμα που πετούσαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα και απειλητικά κοντά στο κεφάλι μου ενώ ήμουν επικεφαλής σε σλαμπ πολλά μέτρα μακριά από την ασφάλεια.

- Σημαίνει το Everest κάτι για σένα? Διαθέτεις ένα ολοκληρωμένο πακέτο σύμφωνα με το οποίο μπορεί κάποιος να σε αποκαλέσει «ολοκληρωμένη ορειβάτισσα». Έχει περάσει ποτέ από το μυαλό σου να είσαι μία από τις γυναίκες (ίσως η πρώτη Ελληνίδα) που θα σκαρφαλώσει επιτυχημένα στην ψηλότερη κορυφή του πλανήτη μας?

       Δεν είναι στις φιλοδοξίες μου προς το παρών. Αν και το ψηλό βουνό με γοητεύει και στο υψόμετρο νοιώθω πολύ άνετα από τις εμπειρίες που είχα. Έχω σκαρφαλώσει, έχω τρέξει ψηλά και αυτό που ένιωσα ήταν να πάω ακόμα πιο ψηλά. Παρόλα αυτά ειδικότερα για το Έβερεστ, είναι ένα βουνό με τόσο κόσμο που δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να το ευχαριστηθεί από αυτή την άποψη. Σίγουρα υπάρχουν στιγμές αλλά αυτό που έχω δει από εικόνες είναι ένα μποτιλιάρισμα σαν αυτά που έχουμε εδώ στην Αθήνα και από αυτά τρέχω να ξεφύγω. Επίσης με ενοχλεί το γεγονός ότι θα διέθετε κάποιος (χορηγός μάλλον εφόσον εγώ δεν το διαθέτω) ένα τόσο τεράστιο χρηματικό ποσό για την αποστολή με σκοπό να πατήσω εγώ στην κορυφή του κόσμου αν μπορούσα ενώ υπάρχει τόση πείνα γύρω μας. Θα προτιμούσα αν μου διέθετε κάποιος αυτό το ποσό αντί να ανεβώ στο Έβερεστ να τα έδινα σε κάποιο φιλανθρωπικό σκοπό η Περιβαλλοντική Οργάνωση ώστε να βοηθήσω όσο μπορώ στη προστασία της Φύσης που αγαπώ. Εάν αυτή η ανάβαση με κάποιο τρόπο μπορούσε να συμβάλλει σε αυτό τον τομέα,  ναι θα σήμαινε κάτι για μένα!

- Έχοντας κάνει παλιότερα και άλλα αθλήματα, πιστεύεις ότι ήταν αναγκαία να περάσεις από αυτά ή πιστεύεις ότι κάποιος μπορεί να ξεκινήσει αναρρίχηση στα βράχια με επιτυχία αρκεί να το θέλει πραγματικά και να του αρέσει?

                Φυσικά δεν χρειάζεται κανένα background αρκεί να έχεις αγάπη και πάθος για την αναρρίχηση.. Η καλύτερη προπόνηση για την αναρρίχηση είναι η ίδια η αναρρίχηση όπως σε ότι κάνεις. Άλλωστε χωρίς κανένα προηγούμενο στον αθλητισμό πολύ γρήγορα εξελίχτηκα στις πολεμικές τέχνες..Το σώμα ακολουθεί το μυαλό και την καρδιά. Πριν από τα 18 ήμουν ένα κορίτσι χαλαρό με περισσότερο καλλιτεχνικές ανησυχίες, με τη ζωγραφική και το πιάνο. Πιστεύω ειδικότερα όταν ένα σώμα δεν έχει «ταλαιπωρηθεί» από γυμναστική έχει πολλά να δώσει..Πολλές αποθηκευμένες ανεκμετάλλευτες δυνάμεις αρκεί να το πιστέψει αυτό το σώμα ότι έχει άπειρες δυνατότητες.       

 

- Μπορεί να σου προσφέρει η αναρρίχηση ευχάριστες στιγμές?

Εδώ είναι που απλά απαντάς…. Μα τι ερώτηση?!!! Αν σου αρέσουν οι συγκινήσεις και η επαφή με τον εαυτό σου ,τα φυσικά στοιχεία και φυσικά η παρέα των σχοινοσυντρόφων σου, ναι!

- Έχεις χάσει φίλους σου που αγαπούσαν αυτό το χόμπυ?

             Ναι . . .Σκαρφαλώνω και για εκείνους, εκείνες που έφυγαν νωρίς από κοντά μας.

- Πως θα την χαρακτήριζες την αναρρίχηση και τι πιστεύεις ότι σου προσφέρει?

       Έναν δρόμο από τους πολλούς που υπάρχουν για να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου, τους φόβους σου και ένας λόγος για να αναπνέεις πιο βαθιά.

- Τι θα προτιμούσες, καφέ με τους καλύτερους φίλους σου στο κέντρο της Αθήνας, ή με τον σχοινοσύντροφό σου στα βράχια της Πεντέλης?

       Δεν πίνω καφέ!

- Πιστεύεις ότι υπάρχει ανταπόκριση από νέους ανθρώπους στο άθλημα της αναρρίχησης? Το ότι έγινε και Ολυμπιακό άθλημα και από την επόμενη Ολυμπιάδα θα «μπει και στα σπίτια μας», πιστεύεις ότι θα βοηθήσει ώστε να το αγαπήσει περισσότερος κόσμος ή υπάρχει μια προκατάληψη ότι είναι επικίνδυνο και δύσκολο άθλημα και δεν θα συγκινήσει πολλούς?

Ναι υπάρχει ανταπόκριση, βλέπω πολλά παθιασμένα παιδιά. Αλλά κυρίως στο αθλητικό κομμάτι ίσως λόγο τρόπου ζωής να μην έχουν τη δυνατότητα να είναι στα βράχια περισσότερο . Νέοι άνθρωποι περισσότερο αγκαλιάζουν τα βράχια. Σαν ενήλικας και χωρίς το στοιχείο του ανταγωνισμού, είναι πιο εύκολο να διατηρήσεις την επαφή με τη Φύση . Αυτό που θα δει ο κόσμος στους Ολυμπιακούς δεν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της αναρρίχησης.

- «Σχοινοσύντροφος», «Βράχια» τι σημαίνουν για σένα αυτές οι λέξεις?

Σχοινοσύντροφος… Τι μπορεί να πει κανείς για κάποιον στον οποίο εμπιστεύεσαι τη σωματική σου ακεραιότητα? Μάλλον άνοιγμα ,άφημα, εμπιστοσύνη, μοίρασμα.
Βράχια… Μπαταρία. Τα αγγίζω και γεμίζω ενέργεια.

- Τι γίνεται με την Κάλυμνο? Είναι όντως το καλύτερο αναρριχητικό πεδίο που διαθέτουμε ως χώρα ώστε να προσελκύει και αναρριχητές παγκοσμίως?

       Θεωρώ ότι το Λεωνίδιο και το Κυπαρίσσι είναι αντάξια της Καλύμνου συν ότι τα επισκέπτεσαι οδικώς! Η Κάλυμνος έχει τη χάρη του νησιού και ότι αυτό προσφέρει, θάλασσα, ψαράκι, διακοπές. Το Λεωνίδιο έχει και τη θάλασσα και το βουνό και περισσότερο πράσινο. Αναρριχητές Παγκοσμίως όμως πρώτα από όλα προσέλκυαν και τα Μετέωρα και ακόμα δηλαδή στο εξωτερικό όλοι με ρωτάνε για τα Μετέωρα, είναι εντυπωσιακά!

- Ποιοί/ες είναι τα ινδάλματά σου?

Οι φίλοι μου οι τρελοί Βέλγοι..Nicolas Favresse, Sean Villanueva έχουν το πνεύμα που με εκφράζει στα βράχια και φυσικά από γυναίκες η Catherine Destivelle και η Lynn Hill.

- Ποια είναι η άποψή σου για τις solo διαδρομές. Έχεις κάνει ποτέ? Τις θεωρείς απαραίτητες στην προσπάθειά σου να βελτιωθείς ως αναρριχήτρια?

Το συναίσθημα είναι πολύ διαφορετικό είναι η επιτομή του εσύ και ο βράχος.. Η ελευθερία, η συγκέντρωση, ο έλεγχος, η ψυχραιμία, η ηρεμία, η αναπνοή όλα έχουν άλλη διάσταση. Αν είναι απαραίτητο?… Υπάρχουν πολλές φορές στο βουνίσιο σκαρφάλωμα που ενώ έχεις σχοινιά είναι σαν να μην έχεις… οπότε αν σκαρφαλώνεις στο βουνό με παραδοσιακή ασφάλιση όλα τα παραπάνω τα χρειάζεσαι. Αλλά το σόλο είναι προσωπική υπόθεση και δεν αφορά κανέναν άλλον.

       Αυτή ήταν η μικρή συνέντευξη που μας παραχώρησε η Αργυρώ στις 30 Σεπτεμβρίου 2017. Ελπίζουμε να την ευχαριστηθήκατε όσο και εμείς. Ευχόμαστε στην Αργυρώ ότι καλύτερο σε συτό που κάνει και να μας μεταφέρει μόνο ευχάριστες στιγμές και χαρούμενη αύρα από τα μέρη που επισκέπετεται ανά τον κόσμο.

Καλή συνέχεια Αργυρώ.