Η πρώτη Ελληνίδα ορειβάτης που ολοκλήρωσε με επιτυχία το 7 Summits, ανέβηκε δηλαδή στη ψηλότερη κορυφή των 7 Ηπείρων του πλανήτη μας, είναι η πρώτη Ελληνίδα που έχει ανέβει ήδη σε 2 από τις 14 κορυφές άνω των 8.000 μέτρων ενώ έχει καταφέρει κάνοντας ορειβατικό σκι να φτάσει και στον Νότιο Πόλο. Διαβάστε τη συνέντευξη που μας παραχώρησε στις 28 Ιανουαρίου 2020.

        Τη συγκεκριμένη συνέντευξη μας την παραχώρησε η κυρία Φλαμπούρη Χριστίνα (Φ.Χ.) στις 28 Ιανουαρίου 2020 στα πλαίσια της εκπομπής "Πεζοπορώντας στα Ελληνικά Βουνά" που παίζεται κάθε δεύτερη Τρίτη στις 18.00 από το "Δημοτικό Ραδιόφωνο Ξάνθης". Οι συντελεστές της εκπομπής Πορφυλλίδου Ιωάννα (Π.Ι.) και Γεωργιάδης Βασίλης (Γ.Β.) που τυχαίνει να είμαστε και οι διαχειριστές της συγκεκριμένης ιστοσελίδας κάνουμε τη συγκεκριμένη εκπομπή από μεράκι και αγάπη για τη Φύση και ότι αυτή μας προσφέρει και όχι έχοντας το ρόλο του δημοσιογράφου κάτι το οποίο ούτε είμαστε και ούτε έχουμε ποτέ σκοπό να γίνουμε.

Η Χριστίνα στον Νότιο Πόλο στις 16 Ιανουαρίου 2020.

(Γ.Β.): Είναι πραγματικά μεγάλη τιμή μας να πάρουμε συνέντευξη από την κα. Φλαμπούρη Χριστίνα. Καλησπέρα Χριστίνα.

(Φ.Χ.): Καλησπέρα είναι δική μου η τιμή...καλά είμαι και πολύ χαρούμενη που επέστρεψα στην Ελλάδα αρτιμελής με ένα όνειρο να έχει γίνει πραγματικότητα.

Το Project 7 Summits.

(Γ.Β.): Να ξεκινήσουμε λίγο ανάποδα. πες μας για αυτή σου τη τελευταία εμπειρία που είχες σε αυτή την τελευταία αποστολή σου στην Ανταρκτική.

(Φ.Χ.): Είμαι περίπου μιάμιση βδομάδα πίσω από την αποστολή μου στην Ανταρκτική όπου πήγα για να ανέβω στην ψηλότερη κορυφή της Ηπείρου την Vinson Massif για να ολοκληρώσω το 7 summits project.

(Γ.Β.): Ποια ήταν τα συναισθήματα που είχες πριν κατά τη διάρκεια και μετά την αποστολή?

(Φ.Χ.): Η αλήθεια είναι ότι επειδή ήταν η τελευταία αποστολή του 7 summits είχα ιδιαίτερο άγχος να πάνε όλα καλά. Παρόλο που δεν είναι το πιο δύσκολο βουνό του project αυτό που με ταλαιπώρησε ήταν ο καιρός. Ο καιρός ήταν τόσο κακός και τόσο άστατος όπου κάποια στιγμή πίστεψα ότι δεν θα τα καταφέρω. Για να καταλάβετε είχαμε πολλές μέρες αναμονής στο να έρθει το αεροπλάνο της αποστολής για να μας πάει στην Ανταρκτική γιατί ο καιρός ήταν κακός και αφότου ξεκινήσαμε την ανάβαση στο Vinson είχαμε πολλές μέρες αναμονής που ήμασταν στο high camp δηλαδή πριν την ημέρα κορυφής και απλά περιμέναμε να ανοίξει ο καιρός. Υπήρξε προσπάθεια για την κορυφή όπου δεν ήταν επιτυχημένη γιατί ο καιρός έκλεισε περίπου μια ώρα πριν φτάσουμε στην κορυφή και αναγκαστήκαμε για λόγους ασφαλείας να γυρίσουμε πίσω. Ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της αποστολής. Πίστεψα ότι δε θα τα καταφέρω, ότι έχει ολοκληρωθεί η προσπάθεια και απλά θα γυρίσω πίσω χωρίς να έχει ολοκληρωθεί το 7 Summits. Την επόμενη όμως ακριβώς μέρα από αυτήν την αποτυχημένη προσπάθεια ο καιρός έκανε ένα πολύ καλό παράθυρο, περίπου 9-10 ώρες και έτσι μας έδωσε την ευκαιρία και καταφέραμε τελικά να φτάσουμε στην ψηλότερη κορυφή της συγκεκριμένης Ηπείρου.

Στην κορυφή του Everest στις 20 Μαίου 2019.

(Π.Ι.): Θα ήθελες να σε γυρίσουμε 3,5 χρόνια πίσω, όταν έκανες την πρώτη σου κορυφή για να μας κάνεις ένα μικρό οδοιπορικό αυτού του ταξιδιού και των 7 κορυφών του κόσμου?

(Φ.Χ.): Η πρώτη κορυφή από την οποία ξεκίνησα το 7 Summits ήταν η Elbrus στον Καύκασο. Ένα βουνό χωρίς ιδιαίτερες τεχνικές δυσκολίες. Ήταν από τα πρώτα μου ψηλά βουνά, δεν ήμουν πολύ έμπειρη και πολλές φορές ανακαλώ στη μνήμη μου λάθη που έκανα και πόσες δυσκολίες έβλεπα που τώρα δεν μπορώ να τις καταλάβω. Όταν είχα πάει στο Elbrus επειδή φοβόμουνα το πολύ κρύο είχα την ημέρα της κορυφής φορέσει τόσα πολλά ρούχα όπου στην προσπάθεια να πάω προς τη κορυφή ίδρωνα μέσα από τα πολλά lays που είχα φορέσει. Ένα κλασικό λάθος πρωτάρη. Όταν έφτασα στην κορυφή το 7 Summits δεν ήταν στο μυαλό μου απλά ένιωσα ιδιαίτερη συγκίνηση, ένιωσα ότι είναι η αρχή μιας άλλης σελίδας στη ζωή μου. Λίγο καιρό μετά από εκείνη την κορυφή το  7 Summits μπήκε στο μυαλό μου και πιο συγκεκριμένα μετά την τρίτη κορυφή. Η δεύτερη κορυφή του 7 Summits ήταν το Κιλιμάντζαρο στην Αφρική και η τρίτη κορυφή ήταν το Denali στην Αλάσκα στην Βόρειο Αμερική. Όταν γύρισα από το Denali πλέον πίστεψα ότι έχω τη δυνατότητα να κάνω το 7 Summits γιατί τον πρώτο καιρό δεν το έλεγα ούτε στον εαυτό μου ότι θα ήθελα να ολοκληρώσω το 7 Summits θεωρούσα ότι ήταν ιεροσυλία για ένα νέο παιδί που τώρα ξεκινάει την ορειβασία να βάλει έναν τόσο υψηλό στόχο. Μετά το Denali την τρίτη μου κορυφή είπα ότι το 7 Summits πρέπει να γίνει πραγματικότητα, είναι ένα όνειρο που πρέπει να το καταφέρω και πρέπει να πάρω αυτοπεποίθηση και να συνεχίσω να δουλεύω γι αυτό. Μετά το Denali ήρθε η Κάρστενζ Πύραμιντ στην Παπαούα η ψηλότερη κορυφή της Ωκεανίας, στη συνέχεια η ψηλότερη κορυφή της Ν. Αμερικής το Ακονκάγκουα στις Άνδεις, στην Αργεντινή. Τον προηγούμενο Μάιο ήμουν στο Έβερεστ στην ψηλότερη κορυφή της Ασίας και του κόσμου όλου και 6 Γενάρη του 2020 πάτησα στην ψηλότερη κορυφή της Ανταρκτικής και έτσι ολοκληρώθηκε το project.

(Γ.Β.): Όταν ήσουν στα Ιμαλάια για το Έβερεστ έκανες και την κορυφή Λότσε. Όλα αυτά δείχνουν ότι μιλάμε για μια δυνατή ορειβάτισσα να κάνεις 2 κορυφές στα Ιμαλάια μέσα σε λίγες μέρες και να μένεις τόσες μέρες στο high camp του Έβερεστ δείχνει ότι είσαι πολύ δυνατό άτομο τελικά. Ποια είναι η άποψη σου?

(Φ.Χ.): Με την πρώτη ματιά δε φαίνομαι τόσο δυνατή και ούτε θεωρώ ότι είμαι τόσο έμπειρη και δυνατή ορειβάτης σωματικά. Είμαι πάρα πολύ συγκεντρωμένη και πιστεύω αυτό που λένε ότι τα ψηλά βουνά θέλουν ψυχή και υπομονή. Άρα το γεγονός ότι έκανα διπλή κορυφή στα Ιμαλάια δηλαδή έκανα το Λότσε (14  Μαίου 2019) με υψόμετρο 8.516 μ. και μετά από 6 μέρες πάτησα στο Έβερεστ (20 Μαίου 2019) με υψόμετρο 8.848 μ. αυτό μπορεί να ήταν ένα ρίσκο που πήρα γιατί πολλές φορές οι ορειβάτες δεν προλαβαίνουν να ξεκουραστούν πριν την επόμενη ανάβαση αλλά για μένα ήταν ότι πιο σωστό έχω κάνει στη συγκεκριμένη ανάβαση. Όσο περιμέναμε στο base camp του Έβερεστ να φτιάξει ο καιρός, να μπουν τα σταθερά σχοινιά, για να μπορέσουμε να κάνουμε προσπάθεια για την κορυφή συνειδητοποίησα ότι είχα αρχίσει να αρρωσταίνω, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή την έκφραση, δεν ήμουν συγκεντρωμένη, ήθελα να γυρίσω πίσω και όσο δεν σκαρφάλωνα το μυαλό μου πήγαινε σε αρνητικά. Αυτός ήταν και ο λόγος που αποφάσισα να πάω στο Λότσε, όταν μια μικρή ομάδα με τον Αντώνη τον Συκάρη ανάμεσα τους αποφάσισε να πάει στο Λότσε. Και επειδή δεν μπορούσα να περιμένω άλλο στο base camp τους είπα ότι θα έρθω μαζί σας και ότι γίνει. Θα είναι μια πρόβα τζενεράλε για τη μέρα κορυφής του Έβερεστ. Κάπως έτσι το σκέφτηκα και τελικά όντως ήταν έτσι. Ανεβήκαμε στο Λότσε, μία επιτυχημένη προσπάθεια, μια πρόβα τζενεράλε για μένα για να δω πως λειτουργώ σε αυτό το υψόμετρο, τι πρέπει να φορέσω, πως πρέπει να χειριστώ το οξυγόνο, άρα όταν ήρθε η μέρα κορυφής για το Έβερεστ ήμουν πιο έτοιμη από ποτέ. Ήξερα ότι αν ο καιρός δεν κλείσει θα τα καταφέρω.

Στην κορυφή Lhotse στις 14 Μαίου 2019.

(Γ.Β.): Τι σημαίνει για σένα τώρα το Έβερεστ? Θα ήθελες να ξαναδοκιμάσεις ή να προσπαθήσεις να ανέβεις σε κάποια από τις άλλες 12 8άρες κορυφές που έχουν μείνει στην περιοχή των Ιμαλαίων?

(Φ.Χ.): Είναι τόσα πολλά τα βουνά στον πλανήτη. Που νομίζω ότι δυσκολεύομαι να βάλω τον επόμενο στόχο. Δε ξέω αν θα ήταν ξανά στα Ιμαλάια διότι μου αρέσει να συνδυάζω μια ανάβαση σε ένα ψηλό βουνό γνωρίζοντας νέες κουλτούρες, νέους ανθρώπους, νέα ήθη και έθιμα, να βλέπω νέες εικόνες άρα ένα ταξίδι εκτός Ιμαλαίων εκτός Νεπάλ θα ήταν κάτι τελείως διαφορετικό για εμένα. Σίγουρα για επόμενους στόχους μια και στην Ανταρκτική εκτός από το Vinson μπόρεσα και έφτασα στον Νότιο Πόλο με ορειβατικά σκι, σίγουρα ο Βόρειος Πόλος θα είναι ένας από τους επόμενους στόχους για να μπορέσω να ολοκληρώσω το 7 Summits Βόρειο και Νότιο Πόλο. Το συγκεκριμένο project το έχουν κάνει περίπου 50 άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Ανάμεσά τους και ένας δικός μας ο Νίκος ο Μαγγίτσης ο οποίος κατάφερε να τελειώσει και αυτός με επιτυχία το Explorers Grand Slam όπως συνηθίζεται να λέγεται το συγκεκριμένο εγχείρημα, από το 2008. Δεν είναι άμεσα ο στόχος μου αλλά σίγουρα κάποια στιγμή θα πάω και στον Β. Πόλο. Σίγουρα αισθάνομαι τύχη που γνώρισα τον Νίκο νωρίς στην ορειβατική μου ζωή γιατί όταν μοιράζεσαι ιστορίες καμιά φορά τρέχει το μυαλό και λέει "πως θα ήταν να νιώσω και εγώ το ίδιο, να πάω στην ψηλότερη κορυφή του κόσμου, να πάω και εγώ στην Παπούα". Άρα σίγουρα οι επιλογές μας επηρεάζονται με τον κόσμο που βλέπουμε ή τα ερεθίσματα που έχουμε στην καθημερινή μας ζωή.

(Π.Ι.): Ποια είναι η ομάδα που σε στηρίζει? Θα ήθελες να μας πεις αν έχεις προπονητή, αν έχεις ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα σου στις πορείες και στις προπονήσεις που κάνεις και ακόμη και τους χορηγούς που έχεις? Διότι όπως ξέρουμε δεν είσαι επαγγελματίας αθλήτρια και όλες αυτές οι αποστολές στις οποίες συμμετέχεις σίγουρα θα κοστίζουν ακριβά?

(Φ.Χ.): Ήταν πάρα πολύ δύσκολο να βρω τους πόρους που χρειαζόμουν για να μπορέσω να ονειρευτώ αυτές τις κορυφές. Χαίρομαι πολύ που βρέθηκαν εταιρίες να πιστέψουν στη μεταφορική έννοια της κορυφής και να γίνουν μέλος της ομάδας μου. Τώρα στην τελευταία αποστολή στην Ανταρκτική δε θα μπορούσα να ολοκληρώσω το όνειρο αν δεν είχα δίπλα μου την Mapei την Καρτλινκ την Nivea  και φυσικά την North Face που με υποστήριξαν για να γίνει αυτή η αποστολή πραγματικότητα. Όσον αφορά τη καθημερινότητά μου στάθηκαν πάρα πολλοί άνθρωποι δίπλα μου. Ακόμη και για την προπόνηση χωρίς να έχω κάποιος personal training ή κάποιον άλλο να με βοηθάει διότι δεν είχα την οικονομική δυνατότητα. Άρα αυτό που έκανα κάθε πρωί ήταν πριν πάω στο γραφείο να κάνω μία πρωινή προπόνηση στο γυμναστήριο, μία ώρα περίπου cross training όπου εκεί είχα πάντα δίπλα μου το αγόρι μου που με στήριξε σε όλη αυτή την προσπάθεια και τα απογεύματα έκανα δεύτερη προπόνηση μετά τη δουλειά. Άρα κάθε μέρα ήταν δίπλα μου και ένας διαφορετικός άνθρωπος να με στηρίζει και να κάνουμε μαζί προπόνηση. Και είμαι πολύ ευγνώμων που με βοήθησαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι για ένα στην αρχή πιστεύαμε ακατόρθωτο όνειρο. Συμμετείχαν τόσο ενεργά που πραγματικά είναι σαν να τα καταφέραμε όλοι μαζί. Μέρες που ο καιρός ήταν άσχημος στα βουνά μου έστελναν στο δορυφορικό τηλέφωνο μήνυμα "Χριστίνα θα κάνει καλό παράθυρο τότε, ετοιμάσου μήπως κάνετε τότε την προσπάθεια". Ήταν πίσω στην Ελλάδα όλη η ομάδα που με στήριζε και μου έδιναν συμβουλές και δύναμη που χρειαζόταν πολύ τότε εκείνη την περίοδο.

Στην κορυφή Aconcagua στις Άνδεις 28 Δεκεμβρίου 2018.

(Γ.Β.): Όλα αυτά τα χρόνια που ασχολείσαι με το 7 Summits έχεις παρατηρήσει κάποιες αλλαγές στο σώμα σου, στις αναπνοές σου κλπ. Δηλαδή έχεις παρατηρήσει πως ήσουν πριν και πως είσαι τώρα? Πιστεύεις ότι έχουν γίνει κάποιες αλλαγές?

(Φ.Χ.): Στην ορειβασία είμαι περίπου 5 - 6 χρόνια. Το 7 summits μου πήρε περίπου 4 χρόνια να το ολοκληρώσω από την πρώτη κορυφή. Είναι τόσο μεγάλη η αλλαγή στον τρόπο που χειρίζομαι πλέον τον οργανισμό μου σε υψηλό υψόμετρο. Θυμάμαι την πρώτη κορυφή, στον Καύκακασο που δεν μπορούσα να κάνω βασικά πράγματα, που μπορεί να λαχάνιαζα γιατί δεν είχα σωστό βηματισμό και τώρα πλέον όταν είμαι σε ψηλό υψόμετρο γίνονται όλα μόνα τους. Αμέσως αλλάζω τον βηματισμό μου και κάνω restep δηλαδή να προχωράς με τέτοιο τρόπο ώστε να δίνεις κάποια δέκατα ξεκούρασης στο πόδι που δεν παίρνει όλο το βάρος και συγχρόνως να ρυθμίζεις και τις ανάσες σου. Όταν έχω δείγματα ότι δεν έχω εγκλιματιστεί σωστά, το καταλαβαίνω πολύ νωρίτερα. Το καταλαβαίνω πλέον ακούγοντας την ανάσα μου. Μάλιστα τώρα στην τελευταία αποστολή που έβλεπα συνορειβάτες μου να μην μπορούν να διαχειριστούν το κρύο και να έχουν κρυοπαγήματα και έβλεπα σε αντιστοιχία πως είμαι εγώ λέω ότι αυτό το ταξίδι μου έχει μάθει πάρα πολλά για τον οργανισμό μου, για τα όρια μου και το πως πρέπει να προστατεύω τον εαυτό μου σε extreme συνθήκες.

(Π.Ι.): Μετά την πραγματοποίηση αυτού του άθλου ποια είναι η θέση σου μέσα στον χώρο της Ελληνικής ορειβασίας? Πως σε έχουν αποδεχθεί οι υπόλοιποι Έλληνες ορειβάτες διότι είναι μικρή η παρουσία σου στα βουνά?

(Φ.Χ.): Φυσικά και είναι και ιδιαίτερα τον πρώτο καιρό δυσκολεύτηκα πολύ να πείσω τον κόσμο ότι μπορεί να τα καταφέρω. Τώρα που ολοκληρώθηκε το 7 Summits χάρηκα πολύ και με το που γύρισα δάσκαλοί μου με πήραν τηλέφωνο να μου πουν συγχαρητήρια. Αν δεν είχα όμως όλους αυτούς τους δασκάλους όπως τον Νίκο τον Μαγγίτση να με συμβουλέψει ίσως να μην τα είχα καταφέρει. Άρα είμαι ευγνώμων. Τώρα στο γενικότερο πλαίσιο της ορειβασίας πάντα σε κάθε ομιλία μου ή συνέντευξή μου θέλω να τονίζω ότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου επαγγελματία αθλητή αλλά ούτε και επαγγελματία ορειβάτη. Είμαι ένας μέσος Έλληνας ορειβάτης που είχε ένα πολύ τρελό όνειρο και δούλεψε πολύ σκληρά για να το καταφέρει. Άρα το γεγονός ότι το τονίζω πάντα αυτό δείχνει ότι με σέβονται και καταλαβαίνουν ότι είμαι ένα προσγειωμένο άτομο.

(Π.Ι.): Την ορειβασία και τη γνωριμία σου με τα βουνά, την ξεκίνησες επειδή ήθελες να ξεπεράσεις την υψοφοβία που είχες και εξελίχτηκε τελικά σε κάτι τόσο δυνατό. Τι θα συμβούλευες τα παιδιά που τώρα ξεκινάν την επαφή τους με το βουνό αλλά και τους γονείς τους. Είναι κάτι που πρέπει να το επιδιώξουν?

(Φ.Χ.): Σίγουρα η επαφή με τη Φύση σε βοηθάει πάρα πολύ στη ζωή σου. Να ξεφεύγεις από τους ρυθμούς της καθημερινότητας και να ηρεμείς. Σε μαθαίνει να σέβεσαι τους γύρω σου και να εκτιμάς πράγματα που ίσως στην καθημερινότητα δεν τα δίνεις και τόσο σημασία. Άρα η συμβουλή μου είναι όσο μπορούμε να βγούμε έξω από το σπίτι και την τεχνολογία. Ίσως η ορειβασία μπορεί να μη ταιριάξει σε κάποιους αλλά υπάρχουν τόσα άλλα πολλά αθλήματα που μπορούμε να αφιερώσουμε λίγο χρόνο και έτσι η ποιότητα της ζωής μας θα πάει ένα σκαλοπάτι πάνω.

Στον Όλυμπο στη ψηλότερη κορυφή της Ελλάδας.

(Γ.Β.): Και μια τελευταία ερώτηση Χριστίνα. Ποια είναι η θέση σου σχετικά με την καταστροφή της Ελληνικής Φύσης από την εγκατάσταση τεράστιων αιολικών εργοστασίων στις κορυφές των βουνών μας?

(Φ.Χ.): Θα πρέπει σε κάθε τέτοια κίνηση να σκεφτόμαστε όχι την Ελλάδα την επόμενη πενταετία αλλά μετά από 50 χρόνια και περισσότερο. Άρα πρέπει να προσέχουμε τις  κινήσεις που πρέπει να κάνουμε τώρα, γιατί στην οικονομία μπορεί να βοηθήσει άμεσα αλλά σε μερικά χρόνια μπορεί να μην έχουμε τα βουνά μας εξαιτίας αυτών των αποφάσεων που θα πάρουμε τώρα και να χάσουμε τη Φύση μας, τα βουνά μας, τον πνεύμονα της Ελλάδας το ίδιο μας το σπίτι. Άρα πρέπει να κρατιέται ισορροπία και να μην παίρνονται αποφάσεις γρήγορες. Και όλη αυτή η κατάσταση με τα Άγραφα προσωπικά με θλίβει.

       Χριστίνα σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μας παραχώρησες. Ελπίζουμε να συνεχίσεις το ίδιο δυνατά και στους επόμενους στόχους σου δίνοντας μας έτσι το έναυσμα για μια νέα συνέντευξη μαζί σου.Καλή συνέχεια!!!

       Όπως γράψαμε και πιο πάνω, τη συνέντευξη μας τη παραχώρησε η κυρία Φλαμπούρη στα πλαίσια της εκπομπής "Πεζοπορώντας στα Ελληνικά Βουνά" του Δημοτικού ραδιοφώνου Ξάνθης. Εμείς κατόπιν της άδειας που πήραμε από την ίδια την κυρία Φλαμπούρη την έχουμε περάσει και στην ιστοσελίδα μας για να μπορέσουμε έτσι να καλύψουμε όλα τα γούστα είτε είστε οπτικός τύπος και θέλετε να την διαβάζετε τη συνέντευξη (εξάλλου ο γραπτός λόγος πάντα μένει) είτε είστε ακουστικός τύπος και θέλετε να ακούσετε όλη την εκπομπή μαζί με τα τραγούδια και ότι άλλο θέμα αναπτύξαμε τη συγκεκριμένη μέρα στην εκπομπή μας κάτι που μπορείτε να κάνετε εδώ: Ακούστε την εκπομπή που είναι αφιερωμένη στη Χριστίνα Φλαμπούρη

Καλή συνέχεια σε ότι κι αν κάνετε!!!