Ανάβαση στην κορυφή Βίχρεν… την 3η ψηλότερη των Βαλκανίων.

Είναι κάποια ταξίδια που τα ετοιμάζεις με φόβο επειδή για πρώτη φοράς τολμάς να κάνεις καινούρια πράγματα και δεν ξέρεις αν θα έχουν επιτυχία. Με το γραφείο μας “Δράση & Ενέργεια: Νέστος Ροδόπη Θράκη” έχουμε αρχίσει και ξεπερνάμε τον εαυτό μας πλέον επειδή έχουμε αποφασίσει ότι θέλουμε να προσφέρουμε, σε όλους εσάς που μας ακολουθείται και σας αρέσουν οι δράσεις μας, κάτι το διαφορετικό.

Κάπως έτσι δειλά ξεκίνησε και η οργάνωση και ο σχεδιασμός αυτού του 4ημέρου με τον καλύτερο μας φίλο τον Άγγελο τον Παράσχου, πολύ καλό γνώστη των βουνών της Βουλγαρίας και σύντροφο στα βουνά τουλάχιστον 23 χρόνια. Το σχέδιο της διαδρομής βγήκε πάνω σε έναν τουριστικό χάρτη που κυκλοφορεί στην περιοχή του Μπάνσκο ενώ τις λεπτομέρειες για τη διαδρομή τις ήξερε μόνο ο ίδιος μια που την είχε ξανά κάνει τη συγκεκριμένη διαδρομή στο παρελθόν. Βέβαια το αρχικό σχέδιο ήταν πολύ πιο δύσκολο και για πολύ δυνατούς “λύτες” και έτσι επί του πεδίου έγιναν κάποιες αλλαγές έτσι ώστε να μας μείνει ως μια γλυκιά ανάμνηση σε όλους αυτό το 4ήμερο.

Το σχεδιάσαμε λοιπόν, το ανακοινώσαμε και το πραγματοποιήσαμε. Ο καιρός πόσο γρήγορα περνάει δε λέγεται. Πότε ήταν Δεκέμβριος του 2023 πότε ήρθε η 21η Ιουνίου που θα ξεκινούσε η συγκεκριμένη περιπέτεια ούτε που καταλάβαμε.

1η ημέρα: Παρασκευή 21 Ιουνίου.

Από τις 06.00 το πρωί ξεκινήσαμε από την Ξάνθη ο Άγγελος, ο Κωνσταντίνος από την Αθήνα περάσαμε από Καβάλα για να πάρουμε τον Αλέξανδρο και καταλήξαμε στη Δράμα για να πάρουμε την Χριστίνα από την Αθήνα, την Μαρία από τη Θεσσαλονίκη και την Χέλγκα με τον Γιώργο από την Χαλκιδική. Με το μίνι βαν της εταιρείας μας είναι πιο εύκολα τα πράγματα ειδικά για όλους εσάς που μας ακολουθείται στις δράσεις μας αφού έτσι σας λύνουμε έναν παράγοντα που μπορεί να σας κρατήσει και να μην ακολουθήσετε κάποια από τις δράσεις μας και αυτός είναι η μεταφορά με το όχημά σας αφού πέρα από την κούραση που θα έχετε μετά πρέπει να οδηγήσετε κιόλας. Έτσι λοιπόν μπήκαμε στην Βουλγαρία και φτάσαμε στο σημείο εκκίνησης το μικρό χιονοδρομικό κέντρο που υπάρχει από το χωριό Ντομπρίνιστε.

 

Στις 12.00 ακριβώς ξεκινήσαμε το περπάτημα και μετά από 2 1/2 ώρες φτάσαμε στο καταφύγιο BezBog σε υψόμετρο 2.240 μέτρων. Από το σημείο αυτό και μετά αρχίζουν τα μυαλά μας να γυρνάνε. Βλέπουμε απίστευτη ομορφιά. Κορυφές με χιόνια ακόμη, λίμνες και νερά άφθονα να τρέχουν από παντού. Μια πρώτη στάση αναγκαστική για να θαυμάσουμε αυτό το θέαμα που δεν μπορεί να περιγραφεί με απλά λόγια αλλά μόνο με σκέψεις και συναισθήματα που θα μείνουν χαραγμένα μέσα μας και έχουν να κάνουν με το πόσο απίστευτη ομορφιά υπάρχει γύρω μας η οποία επιβεβαιώνει το πόσο ΜΙΖΕΡΟΙ ως λαός είμαστε αλλά και ως είδος πάνω στην Γη μπορούμε να γίνουμε.

Η διαδρομή από το σημείο αυτό και μετά γίνεται μέσα σε καθαρά και σηματοδοτημένα μονοπάτια, δίπλα σε λίμνες, διασχίζοντας μορένες, μέσα σε δάση ελάτων. Προορισμός μας το καταφύγιο Damyanitsa όπου θα κάναμε και τη διανυκτέρευσή μας. Μας πήρε 6 ώρες να φτάσουμε από το BezBog στο καταφύγιο Damyanitsa. Όλες αυτές τις ώρες το μάτι δε χόρταινε. Το μυαλό έκανε μόνο ωραίες σκέψεις αφού είχαμε ξεφύγει από την πικρή και “καυτή” καθημερινότητά μας και ταξίδευε σε κόσμους ονειρικούς. Παρόλου που σαν παρέα είχαμε δέσει από το βανάκι ακόμη, πιάναμε τους εαυτούς μας να μη θέλουν να μιλήσουν για να μη χαλάσουν τη στιγμή, την ωραιότητα του τοπίου, την σύνδεση όλων αυτών που βλέπαμε και περπατούσαμε και δημιουργούσαν αυτήν την ονειρική εικόνα που δεν την χορταίναμε.

 

Κάποια στιγμή όμως φτάσαμε στον προορισμό μας καθότι είχε αρχίσει και νύχτωνε και η Πανσέληνος ήταν πλέον ευδιάκριτη στον ούρανο και πάνω από τα κεφάλια μας. Ξεκουραστήκαμε, πλυθήκαμε, αλλάξαμε ρούχα και αρχίσαμε τα αστεία στην τραπεζαρία…μια ωραία παρέα που δε πίστευε αυτά που ζούσε λόγω της απίστευτης Φύσης που μόλις είχαμε γνωρίσει. Τελικά έπρεπε (όχι ότι θέλαμε) να πέσουμε για ύπνο… ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΜΕΡΑ, ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΠΑΡΕΑ, ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ!!!

2η ημέρα: Σάββατο 22 Ιουνίου 2024.

Από το πρωί ξεκινήσαμε ευδιάθετοι. Μετά το πρωινό και τις απαραίτητες φωτογραφίες ξεκινήσαμε τη σημερινή διαδρομή που θα μας οδηγούσε στους πρόποδες του Βίχρεν και στο καταφύγιο Banderitsa σε υψόμετρο 1.810 μέτρων. Το σκηνικό συνέχισε να είναι το ίδιο προκλητικά απίθανο με μονοπάτια δίπλα σε λίμνες, με τρεχούμενα νερά και καθαρά και σηματοδοτημένα μονοπάτια. Τη σημερινή μέρα αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι έβλεπα ζευγάρια να κάνουν ανάποδα τη διαδρομή από αυτή που κάναμε εμείς και ήταν πιο δύσκολη. Οικογένειες με παιδιά να τρέχουν και να περπατάνε στα μονοπάτια χαρούμενα, παρέες μικρές και μεγάλες να απολαμβάνουν τη βόλτα τους στη Φύση. Πραγματικά πως αυτός ο λαός, οι νέοι της Βουλγαρίας όταν κάνουν οικογένειες έχουν ως αρχή τους να πηγαίνουν τα παιδιά τους στη Φύση? Γιατί έχουν μεγαλώσει με παιδεία που έχει ως αρχή τη Φύση, τι διαφορετικό έχουν κάνει από εμάς και εμείς βρισκόμαστε σε αυτήν την κατηφόρα χωρίς να φαίνεται κάποιος τρόπος να σταματήσουμε? Αυτούς που είδα μόνο στην περιοχή του Μπάνσκο εκείνη την ημέρα είναι ίσως όλοι οι Έλληνες φυσιολάτρες που κινήθηκαν όλο το 4ήμερο στα μονοπάτια της χώρας μας. Τι έχουμε κάνει στραβό και πως θα το διορθώσουμε, άραγε?

 

Παρόλα αυτά καταφέραμε και φτάσαμε μετά από ένα 6ώρο στον προορισμό μας το καταφύγιο Banderitsa σε υψόμετρο 1.810 μ. . Ευτυχώς νωρίς γιατί έπρεπε να ξεκουραστούμε γιατί η επόμενη μέρα θα ήταν η πιο δύσκολη. Όταν ξεκουραστήκαμε λοιπόν και είδαμε την διαδρομή αποφασίσαμε ότι ήταν καλύτερα απλά να ανέβουμε και να κατέβουμε στην κορυφή Βίχρεν και να μην το παρακάνουμε γιατί η ζέστη ήδη ήταν αρκετή και η διαδρομή την επόμενη μέρα δεν είχε καθόλου νερό. Έτσι λίγο πιο ήσυχοι πήγαμε νωρίς για ύπνο για να ξυπνήσουμε κιόλας νωρίς.

 

 

3η ημέρα: Κυριακή 23 Ιουνίου 2024.

Από νωρίς όλοι στο πόδι. Σήμερα έχει καλό ποδαράτο νταβαντούρι. Η κορυφή Βίχρεν ή τρίτη ψηλότερη των Βαλκανίων μετά το Mousala και τον Όλυμπο μας περιμένει. Ξεκινήσαμε πιο νωρίς από ότι είχαμε πει. Η αγωνία μας μεγάλη. Είχα ακούσει ότι τα τελευταία μέτρα είναι σαν ανεβαίνεις ένα μεγάλο βράχο και έτσι είχα στο μυαλό μου ότι θα ήταν κάπως σαν το Λούκι του Ολύμπου ή την Κακόσκαλα. Ευτυχώς όμως τα πράγματα ήταν πιο εύκολα. Αν εξαιρέσεις την ανηφόρα που είναι συνεχόμενη δεν έχει ούτε ένα ίσιο σημείο, η διαδρομή δεν έχει κάποια άλλη δυσκολία. Έτσι κάναμε περίπου 3 ώρες για να φτάσουμε στη συγκεκριμένη κορυφή που μάλλον μας περίμενε γιατί είχε όλες τις καιρικές συνθήκες ευνοικές και δεν είχαμε να αντιμετωπίσουμε κάποια άλλη δυσκολία.

 

Η επιστροφή μας έγινε από τα “Καζάνια” μια διαδρομή που την έχουν ασφαλισμένη με αλυσίδες για να μην κινδυνεύει ο κόσμος και… μα τι ανόητοι που είναι αυτοί οι άνθρωποι. Έχουν εναέρια μέσα για προστασία των ορειβατών που επιχειρούν στα βουνά τους. Αν είναι δυνατόν, ελικόπτερα να πετούν πάνω από τα κεφάλια μας μη τυχόν γλιστρήσουμε και χτυπήσουμε για να μας βοηθήσουν άμεσα μεταφέροντας μας στο πιο κοντινό νοσοκομείο. Καλά εμείς θα τους δώσουμε τα φώτα μας πάλι. Δεν ξέρουν την τακτική ότι αν χτυπήσεις ή αν πάθεις κάτι χειρότερο βγάλτα πέρα μόνος σου? Αν και όταν υπάρξει διαθέσιμο ελικόπτερο του πολεμικού ναυτικού και βρει σε ποιο βουνό έχεις χτυπήσει ίσως έρθει να σε κατεβάσει? Δεν ξέρουν να χρησιμοποιούν ομάδες σαν την ΕΜΑΚ και την Ελληνική ομάδα Διάσωσης που τρέχουν οι άνθρωποι πρώτοι για να σε βοηθήσουν γιατί μέχρι που να έρθει το ελικόπτερο ίσως και να είναι αργά? Μα τι πρωτόγωνος λαός, με κάνει και αναιρώ αυτά που έγραφα προηγουμένως για την παιδεία τους… τι να πω ρε φίλε?????????

Κατά άλλα, όλα καλά. Κατεβήκαμε ευχαριστημένοι, ξεκουραστήκαμε και πήγαμε για ύπνο νωρίς νωρίς γιατί την επόμενη ημέρα δεν έχει τίποτα, χα χα χα ναι μόνο 5 χιλιομετράκια μέχρι να βγούμε στην πόλη του Μπάνσκο.

4η ημέρα: Δευτέρα 24 Ιουνίου 2024 (Αγίου Πνεύματος).

Εκτός από το ότι θα κατεβαίναμε στον Πολιτισμό ήταν και μέρα επιστροφής στα σπίτια μας. Έτσι ξεκινήσαμε νωρίς φτάσαμε στο Μπάνσκο και κάναμε μια μικρή βόλτα και στη συνέχεια πήγαμε στο water park του Ντομπρίνιστε όπου τελειώσαμε τη περιπέτεια μας με ένα απολαυστικό και θαυματουργό μπάνιο στα ιαματικά του λουτρά που λειτούργησαν ως το καλύτερο φάρμακο αποθεραπείας.

 

Η τελική κατάληξη γνωστή. Ως δια μαγείας το βραδάκι ήμασταν όλοι σπίτια μας μόνο που αυτή τη φορά στα σακίδια μας και στο μυαλό μας είχαμε αυτές τις απίθανες εικόνες από τη διαδρομή που σχεδίασε για λογαριασμό μας ο Άγγελος και που δε χορταίναμε να βλέπουμε και να ζούμε. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που το ζήσαμε όλο αυτό και πραγματικά θα την επαναλάβουμε τη συγκεκριμένη διαδρομή τον επόμενο χρόνο ελπίζοντας σε έναν χειμώνα βαρύ και σε εικόνες πολύ πιο όμορφες (αν μπορούν να υπάρξουν) διότι ο πλανήτης μας είναι ζωντανός και εμείς πολύ μικροί για να του κάνουμε οποιοδήποτε κακό.

Τελειώνοντας θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους όσους συμμετείχαν και χάρη σε αυτούς πραγματοποιήθηκε αυτό το εκπληκτικό 4ήμερο. 

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ!!!