Μήκος διαδρομής: 33 χιλιόμετρα.
Διάρκεια: 7 ώρες ανά ημέρα.
Ανάβαση: 1.820 μέτρα. Κατάβαση: 2.278 μέτρα
Χαρακτηρισμός διαδρομής: Διάσχιση (μέτριου βαθμού δυσκολίας)
Προτείνεται: Σε όλους τους Ορειβατικούς Συλλόγους της χώρας και σε άτομα με σχετική εμπειρία στα βουνά.
Περίοδος: Όλες τις εποχές του έτους, αρκεί να μην έχει χιόνι.
* Τα στοιχεία που αναφέρονται πιο πάνω είναι μόνο για να πάτε.
- Με τι ψυχολογία μπαίνεις Αποστόλη σε ένα μονοπάτι όταν βλέπεις ότι είναι κλειστό, εντάξει μπορεί να έχεις βρει το στίγμα αλλά βλέπεις ότι έχει πολύ δουλειά για να καθαρίσει? Σε αυτό που περπατήσαμε το διήμερο θα πρέπει να έπεσε πολύ δουλειά έτσι δεν είναι? Ήταν η πρώτη μας ερώτηση μόλις βρήκαμε τον Τσιμπανάκο Αποστόλη και τη σύζυγό του Σταυρούλα Παγώνη κάπου στην Βοβούσα δίπλα στον Αωό ποταμό. Ένα ζευγάρι που έχει στόχο ιερό, να μας δώσει το μεγαλύτερο πεδίο πεζοπορικών διαδρομών αν όχι σε όλη την Ευρώπη, τουλάχιστον σίγουρα της χώρας μας σηματοδοτώντας όλη την ραχοκοκακκαλιά της οροσειράς της Πίνδου.
- "Στο συγκεκριμένο μονοπάτι που αναφέρεις Βασίλη δεν υπήρχε καν μονοπάτι. Ίσως στα μέχρι τώρα χρόνια που ασχολούμαι με τον καθαρισμό και την σηματοδότηση των μονοπατιών της Πίνδου να έχω ρίξει την περισσότερη δουλειά μέχρι τώρα μαζί με τον φίλο μου τον Γιώργο Παφίλη από το Δίστρατο".
- Έμεινα άφωνος να τον κοιτάζω. Μα του λέω, δεν είναι δυνατόν αφού εμείς περπατούσαμε πάνω σε μονοπάτι. Μου λες δηλαδή ότι δεν υπήρχε πιο μπροστά και ότι το δημιουργήσατε εσείς με σκαπανικά εργαλεία και πολύ σκάψιμο? "Ακριβώς Βασίλη" μου απαντάει. "Δεν υπήρχε. Παρόλα αυτά κρατήθηκε σε καλή κατάσταση όλα αυτά τα χρόνια και δεν πρόκειται να πάθει τίποτα από δω και πέρα".
Από το 2017 όταν και έκανε την πρώτη του ανάρτηση ο Αποστόλης σχετικά με την διαδρομή, μου είχε κάνει εντύπωση αυτό που είπε ότι είναι η διαδρομή που ενώνει την Δυτική Μακεδονία με την Ήπειρο. Έχοντας ρίζες από το Ροδοχώρι Βοίου που ανήκει στην Δυτική Μακεδονία είχα σαν όνειρο όλα αυτά τα χρόνια να περπατήσω τη συγκεκριμένη διαδρομή και να την αφιερώσω στους κατοίκους του Ροδοχωρίου (μόνιμους και μη) λόγω των υπέροχων αναμνήσεων που έχω σαν παιδί αλλά και των ωραίων αναμνήσεων που δημιουργούν πλέον τα δικά μας παιδιά στο ίδιο χωριό. Με τη σύζυγο Πορφυλλίδου Ιωάννα σκεφτήκαμε και προσπαθήσαμε αρκετές φορές να την κάνουμε την διαδρομή αλλά φέτος το καλοκαίρι του 2021 δε μας ξέφυγε και την προγραμματίσαμε και την περπατήσαμε. Και μόνο το ότι ξεκινούσαμε φέτος για το Ροδοχώρι και βάζαμε και τα ορειβατικά μας σακίδια ήταν για μένα η μεγαλύτερη επιτυχία. Έλεγα από μέσα μου ότι δεν υπάρχει περίπτωση φέτος να την χάσουμε τη διαδρομή. Θα την κάνουμε ότι και να γίνει. Κατά τη σοφή ρήση όμως του λαού μας "μεγάλη μπουκιά φάε μεγάλο λόγο μη λες" κόντεψε να μην την κάνουμε και φέτος αφού κατά τη διάρκεια της πρώτης ημέρας που πεζοπορούσαμε βγήκε η απαγόρευση της πεζοπορίας σε δρυμούς και πάρκα λόγω των πολλών πυρκαγιών που έκαιγαν τη Νότια Ελλάδα και κυρίως την Β Εύβοια. Πρώτη φορά αισθάνθηκα ότι πάνε να μου στερήσουν το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μου για το οποίο αγωνίζομαι και σκέφτομαι σχεδόν καθημερινά (πέρα βέβαια από τις ανάγκες της οικογένειας). Το να μας απαγορέψουν να περπατάμε στα δάση και τις κορυφές άνθρωποι, που μόνο καλό μπορούμε να προσφέρουμε ήταν σαν να μου αφαιρούσαν τα δικαιώματά μου σαν να μου στερούν το λόγο ύπαρξής μου. Πολύ φοβάμαι ότι από δω και πέρα θα την έχουμε αυτήν την απαγόρευση συχνά πυκνά και κάθε καλοκαίρι και είναι κρίμα διότι όσοι επιβεβαιωμένα αγαπάμε τη ζωή στη Φύση θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε και να βοηθήσουμε εγκαίρως σε κάποια δύσκολη κατάσταση. Τέλος πάντων όμως είναι πράγματα και καταστάσεις για τις οποίες δεν χρειάζεται να προτρέχουμε βγάζοντας αυθαίρετα συμπεράσματα αλλά βλέποντας κάθε φορά τις εξελίξεις και ανάλογα να αντιδρούμε.
Γενικές πληροφορίες:
Πρόκειται για μια διαδρομή συνολικού μήκους 33 χιλιομέτρων (18,7 χλμ μονοπάτι, 9 χλμ χωματόδρομου και 5,3 χλμ ασφάλτου) με υψομετρική κλίση (ανηφόρα) 1.820 μέτρα. Μπορείτε να την χωρίσετε σε δύο τμήματα όπως και εμείς κάνοντας το πρώτο τμήμα την μία μέρα και το δεύτερο την επόμενη. Να υπολογίζεται κοντά στις 6-7 ώρες περπάτημα κάθε μέρα. Δε χρειάζεται να ανησυχείτε για την σήμανση διότι είναι πολύ καλά σηματοδοτημένη και αν βρείτε κανένα ταμπελάκι πεσμένο κάτω είναι γιατί τα ταμπελάκια αυτά είναι φωσφορούχα και το βράδυ γυαλίζουν από μακριά με αποτέλεσμα πολλές φορές να πηγαίνουν αρκούδες και άλλα μεγαλόσωμα ζώα και να ξύνονται ρίχνοντάς τα με αυτόν τον τρόπο από τα δέντρα. Σήμα από τηλεφωνικές εταιρείες υπάρχει στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής και γενικά χαρακτηρίζεται ως διαδρομή μέτριας δυσκολίας αν γίνει σε 2 τμήματα και λίγο πιο απαιτητική αν γίνει σε μία ημέρα.
ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ:
- Ευρωπαικός Αριθμός Έκτακτης Ανάγκης: 112
- Πυροσβεστική: 199
- ΕΚΑΒ: 166
---------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------
Τη διαδρομή προτείνουν οι εξής:
- Η επιχείρηση διοργάνωσης ορεινών περιηγήσεων exp-trek (Τσιμπανάκος Αποστόλης / Παγώνη Σταυρούλα+30 6980 68 25 89)
- Το καφέ εστιατόριο "Η Μπριάζα" στο Δίστρατο Ιωαννίνων (κιν. +30 6972 054 096) Παφίλης Γεώργιος
1η Ημέρα: Σαμαρίνα - Δίστρατο.
Ξεκινήσαμε πρωί πρωί κατά τις 5 από το Ροδοχώρι για την Σαμαρίνα. Μπορεί να ήμασταν κοντά αλλά και πάλι τα 100 χιλιόμετρα σε άσχημους και κακοποιημένους από τις λακούβες και την εγκατάλειψη δρόμους έπρεπε να τα κάνουμε. Φτάσαμε στη Σαμαρίνα κατά τις 8 το πρωί και περιμέναμε πως και πως να πιούμε έναν καφέ. Με τόση λαχτάρα τον περιμέναμε και μας ήρθε ένας καφές που ούτε σαν ξέπλυμα μπορούσες να τον χαρακτηρίσεις. Βλέπετε η περίοδος κοντά στον 15Αύγουστο είναι άκρως τουριστική για την περιοχή και δεν σε υπολογίζουν και πολύ και το λέω αυτό διότι δεν πιστεύω στην ίδια καφετέρια τις υπόλοιπες εποχές να κάνουν τον καφέ έτσι όπως τον ήπιαμε. Εκνευρισμένοι όπως είμασταν ξεκινήσαμε για το μονοπάτι. Αφού χαιρετήσαμε όλο τον κόσμο που συναντούσαμε (δε μας έφταιγαν σε τίποτα οι άνθρωποι παρά μόνο ο καφετζής) αρχίσαμε να ακολουθούμε τα σήματα (Εικόνα 1).
Εικόνα 1: Ξεκινήσαμε από το χωριό της Σαμαρίνας.
Ήμουν σε υπερδιέγερση, πραγματικά δεν το πίστευα ότι ξεκινήσαμε να κάνουμε την διαδρομή. Ήθελα να φύγω από τον πολιτισμό και να χαθώ στην αγκαλιά της Ζεστής κοιλάδας ή όπως είναι πιο γνωστή στα βλάχικα "στην αγκαλιά της Βάλια Κάλντα". Τα δάση εκεί είναι από πεύκα δεν έχουν καμιά σχέση με τα δάση οξιάς της Ροδόπης στα οποία είμαστε εμείς συνηθισμένοι. Ίσως αυτή η υπέρ - οξυγόνωση, ίσως αυτή η υπερδιέγερση που ένιωθα που με ανάγκαζε να φύγω όσο πιο γρήγορα γινόταν από τον πολιτισμό μας οδήγησαν γρήγορα στη πρώτη και μόνη παραβίαση της διαδρομής που κάναμε το διήμερο. Έξω ακριβώς από τη Σαμαρίνα χάσαμε τη σήμανση και αρχίσαμε να ακολουθούμε την άσφαλτο (Εικόνα 2).
Εικόνα 2: Πριν από το κιόσκι και τη γέφυρα πρέπει να στρίψετε αριστερά για να βρείτε τη σήμανση που θα σας οδηγήσει στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής.
Είχα μάθει μερικές μέρες νωρίτερα ότι πριν λίγο καιρό ο Αποστόλης είχε ολοκληρώσει την διαδρομή και μπορούσες πλέον από τη Σαμαρίνα κατευθείαν να μπεις σε μονοπάτι και να φύγεις για Δίστρατο γιατί πιο μπροστά ακολουθούσες την άσφαλτο. Τελικά κάναμε και εμείς το ίδιο και φτάσαμε μέχρι το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής από την άσφαλτο και μετά βρήκαμε το μονοπάτι με τη συγκεκριμένη σήμανση (Εικόνα 3).
Το να κάτσω να σας περιγράψω με βελάκια (όπως και σε άλλες διαδρομές στη σελίδα μας) από δω θα στρίψετε αριστερά από κει δεξιά κλπ θα είναι ιεροσυλία και ασέβεια προς τον κόπο του Αποστόλη, της Σταυρούλας αλλά και όλων των φίλων και εθελοντών που βοηθούν κατά καιρούς στον καθαρισμό, σήμανση και χαρτογράφηση της κάθε διαδρομής που πρέπει κάθε φορά να γίνεται. Η σηματοδότηση είναι ακριβώς τόση, όση χρειάζεται για να μη σε αφήνει με υποψίες μήπως έπρεπε να πάω από εκείνο το μικρό μονοπατάκι που κατέβαινε ή μήπως έπρεπε να στρίψω σε εκείνη τη διασταύρωση που πέρασα προηγουμένως? Δεν υπάρχει περίπτωση να έχετε αυτή την απορία σε κανένα σημείο της διαδρομής. Σας πάει με κλειστά μάτια. Τώρα όσο για εκείνους που ψάχνουν την περιπέτεια και θέλουν να χαθούν στις πλαγιές και τα δάση της Βάλια Κάλντα υπάρχουν αρκετά μέρη που μπορούν να το κάνουν άφοβα και για ημέρες. Η διαδρομή μετά το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής κατεβαίνει προς το Σαμαρινιώτικο Ρέμα το οποίο πρέπει να περάσετε για να συνεχίσετε από την απέναντι πλευρά την διαδρομή (Εικόνα 4).
Ο Αποστόλης και η Σταυρούλα μέσω της εταιρίας τους Terrapindus αλλά και των εθελοντών που κατά καιρούς τους βοηθάνε έχουνε ρίξει τόση πολύ δουλειά και τόσο πολύ αγάπη σε αυτό που κάνουν ώστε δεν αφήνουν να πάει τίποτα αναξιοποίητο και φροντίζουν να αναδείξουν ακόμη και όλα όσα προυπήρχαν όπως αυτή εδώ η πηγή (Εικόνα 5).
Μετά από λίγη ώρα ακολουθώντας το μονοπάτι η διαδρομή οδηγεί ή μάλλον ο Αποστόλης φρόντισε να οδηγήσει σε ένα πανέμορφο σημείο στο οποίο απορεί κάποιος πως είναι δυνατόν η Φύση να κάνει τέτοια έργα ενώ ο καθένας μπορεί να τα ερμηνεύσει διαφορετικά. Για παράδειγμα εγώ έχω αρχίσει και πιστεύω ότι τα δέντρα είναι ζωντανοί οργανισμοί με μεγάλο βαθμό αντίληψης και καταλαβαίνουν πόσο κακό πάμε να τα κάνουμε και ίσως αυτή η εικόνα να τα λέει όλα και είναι σαν το δέντρο να θέλει να φύγει από την πραγματικότητα που εμείς "τα έξυπνα όντα" του έχουμε δημιουργήσει. "Το δέντρο της Ζωής" όπως το αποκαλεί ο Αποστόλης μπορεί να δείχνει ότι κάποτε ήταν δύο δέντρα που ερωτεύτηκαν και έγιναν ένα. Για μια ζωή. Αν κάτσεις στη Φύση και αφεθείς χωρίς να σκέφτεσαι τίποτα, χωρίς τα άγχη της καθημερινότητάς σου ή τα προβλήματά σου και κάνεις απλά μια βόλτα θα δεις ότι η Φύση έχει να σου δείξει και να σου μάθει πολλά. Το θέμα είναι ότι έχουμε ξεφύγει από τον τρόπο που μας μεγάλωνε τόσες χιλιάδες χρόνια και θέλουμε να γίνουμε ανώτεροι της και να δείξουμε ότι μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτήν...χα χα χα μίζερε ανθρωπάκο συνέχισε με αυτούς τους ρυθμούς και ο αφανισμός σου είναι μαθηματικά βέβαιος. Η Φύση όμως θα συνεχίσει να υπάρχει, ίσως λίγο τραυματισμένη στην αρχή μέχρι που να σε ξετινάξει από πάνω της και μετά θα κλείσει τις πληγές που εσύ τις προκάλεσες ανθρωπάκο (Εικόνα 6).
Η διαδρομή στην ουσία περνάει κάτω από το χιονοδρομικό κέντρο της Βασιλίτσας και στη συνέχεια αρχίζει και ανηφορίζει και καθαρίζει σε κάποια σημεία για να φανεί και ο γερό Σμόλικας. Είναι τόσες ώρες που περπατάμε, μέσα σε δάση από πεύκα και με τόσες ομορφιές χαιρόμαστε πραγματικά την κάθε στιγμή μέχρι που χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι ο Αποστόλης να μας ρωτήσει πως βλέπουμε την διαδρομή. Του μιλάμε με τα καλύτερα λόγια και η χαρά του ούτε καν από το τηλέφωνο μπορεί να κρυφτεί. Αποστόλη θέλω να σε ρωτήσω "ποιο θεωρείς ότι είναι το σημείο που ενώνεται η Δυτική Μακεδονία με την Ήπειρο"? Θα περάσετε μια πηγή σε υψόμετρο 1.410 μέτρων περίπου την τελευταία για τη σημερινή διαδρομή και θα συνεχίσετε λίγο ανηφορικά ακόμη. Εκεί κάπου θα βρεθείτε στο ψηλότερο σημείο της σημερινής διαδρομής (1.505 μέτρα) και από εκεί θα δείτε το Δίστρατο. Λίγο πιο κάτω νοερά είναι το σημείο που θες να βρεις. Το βρήκαμε λοιπόν και σας το δείχνουμε και όπως είπα και στην αρχή γι αυτό το σημείο κάναμε τη διαδρομή και το αφιερώνουμε σε όλους τους Ροδοχωρίτες που ζουν σε όλα τα σημεία του πλανήτη (Εικόνα 7)!!!
Εικόνα 7: Το σημείο που ενώνεται η Δυτική Μακεδονία με την Ήπειρο είναι λίγο πιο κάτω.
Από τις 12 και μετά και όσο πηγαίναμε προς το βαρύ μεσημέρι η κουφόβραση μέσα στο δάσος είχε αρχίσει να γίνεται και πιο έντονη. Τις συγκεκριμένες ημέρες οι θερμοκρασίες ακόμη και σε τόσα ορεινά μέρη ήταν αρκετά ανεβασμένες. Ιδρώτας άφθονος, τα γέλια και τα αστεία σταμάτησαν και αρχίσαμε να σκεφτόμαστε απλά πότε θα φτάσουμε στον προορισμό μας, το Δίστρατο. Όσο και αν δεν θέλω να πιστεύω στην αυτανάφλεξη λόγω των ακτίνων του ήλιου ή της ζέστης αυτό που ζήσαμε τις 3 τελευταίες ώρες από τις 13.00 μέχρι τις 16.00 δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου ενώ ταυτόχρονα σκεφτόμουν ότι σε ένα τέτοιο μονοπάτι γεμάτο κουκουνάρες μια σπίθα αρκεί όντως να φέρει την καταστροφή. Πράγματι ισχύει κάτι τέτοιο. Η ανακούφιση λοιπόν μεγάλη όταν μπήκαμε στο χωριό και κάτω από μια βρύση βάλαμε το κεφάλι μας για να δροσιστούμε. Στο συγκεκριμένο χωριό περνάνε τα νερά από το λιώσιμο των χιονιών της Βασιλίτσας και όπου και αν κοιτάξεις βλέπεις αριστερά και δεξιά των δρόμων σχάρες σε αυλάκια από τα οποία περνάνε τα νερά που έρχονται από τα βουνά (Εικόνα 8).
Το Δίστρατο είναι ένα χωριό αρκετά μεγάλο 150 μόνιμων κατοίκων που του έχει δώσει ζωή κυρίως το χιονοδρομικό κέντρο της Βασιλίτσας. Περπατούσαμε αρκετή ώρα στα καλντερίμια του χωριού μέχρι που να φτάσουμε στον ξενώνα που μας είχε κλείσει ο Αποστόλης με την ονομασία "Τα Φρατέλια" που στη βλάχικη διάλεκτο σημαίνει "Τα αδέρφια". Απαραίτητο ντουζ και μεσημεριανή ξεκούραση. Περπατούσαμε από τις 09.00 το πρωί και η ώρα είχε ήδη πάει 16.00 όταν φτάσαμε στον ξενώνα. Συνολικά αυτό το 7ωρο περπατήσαμε 16 χιλιόμετρα με 667 μέτρα ανηφόρας και 1.124 μέτρα κατηφόρας. Πέρα από τη χαρά που ένιωθα για το γεγονός ότι επιτέλους περπατούσα τη διαδρομή ένιωθα κάτι περισσότερο διότι σε μια τόσο μεγάλη διαδρομή πρώτη φορά με ακολουθούσε και η σύζυγος η οποία παρόλο που είναι Δασοπόνος και σχετική με τη Φύση καθότι έχει σπουδάσει και γνωρίζει τα περισσότερα ήδη της χλωρίδας και της πανίδας δεν είχε προκύψει άλλη φορά να περπατήσουμε μαζί τόσες ώρες και είναι πάντα ευχάριστο ότι απορίες σου δημιουργούνται πάνω στο μονοπάτι κατευθείαν να λύνονται από κάποιον γνώστη (Εικόνα 9).
Εικόνα 9: Ξενώνας "Τα Φρατέλια".
Η απογευματινή βόλτα απαραίτητη για να γνωρίσουμε το χωριό. Πολύ κοντά στον ξενώνα που μέναμε ήταν και μια καφετέρια - ταβέρνα με το όνομα "Η Μπριάζα" που ήταν παλιά ονομασία του συγκεκριμένου χωριού και εκεί περάσαμε την περισσότερη ώρα αφού και καφέ ήπιαμε και φάγαμε (για πρώτη φορά) σούπερ προβατίνα. Αυτό που μας κέρδισε από την πρώτη στιγμή ήταν το ένα από τα δύο αδέλφια που είχαν το μαγαζί που ήταν ο Γιώργος ο Παφίλης ο πολύ καλός φίλος του Αποστόλη που όπως ανέφερα στην αρχή είχαν σκάψει με τα χέρια τους και είχαν δημιουργήσει το μονοπάτι στην Βάλια Κάλντα. Είναι πολύ ενθαρρυντικό να βλέπεις νέους ανθρώπους να αγαπούν τον τόπο τους και να το αποδεικνύουν έμπρακτα αναπτύσσοντας την επαγγελματική τους δραστηριότητα σε τόσο απομονωμένα μέρη αντί να πάνε σε μεγάλες πόλεις που σίγουρα θα είχαν περισσότερες ευκαιρίες ανάδειξης και επαγγελματικής καταξίωσης. Μας έκανε και του κάναμε παρέα σχεδόν όση ώρα ήμασταν στο μαγαζί του ενώ ταυτόχρονα εξυπηρετούσε και τους πελάτες που ερχόταν κατά διαστήματα. Πραγματικά η παρέα του μας άρεσε πάρα πολύ και το ωραίο ήταν ότι ήμασταν και φίλοι στο fb εδώ και αρκετό καιρό και παρακολουθούσε τις δράσεις μας και ο ίδιος μας ανοίχτηκε και μας είπε "Σας γνωρίζω από το fb".... Γιώργο πραγματικά σε ευχαριστούμε για την παρέα που μας έκανες και σου ευχόμαστε τα καλύτερα στις επαγγελματικές σου φιλοδοξίες (Εικόνα 10)!!!
Η διαδρομή που θέλαμε να κάνουμε ήταν ακριβώς 32 χιλιόμετρα και γνωρίζαμε ότι για να αποφύγουμε τη ζέστη που αντιμετωπίσαμε την πρώτη ημέρα θα έπρεπε την δεύτερη να ξεκινήσουμε νωρίς. 16 χιλιόμετρα κάναμε την πρώτη και άλλα 16 θα ήταν και η δεύτερη ημέρα (Εικόνα 11). Επομένως πήγαμε νωρίς για ύπνο με σκοπό να ξυπνήσουμε την επομένη όσο γινόταν πιο νωρίς.
2η Ημέρα: Δίστρατο - Βοβούσα:
Το πρωινό ξύπνημα απαραίτητο την επόμενη ημέρα. Φάγαμε πρωινό και ήπιαμε καφέ στο μπαλκόνι του ξενώνα και στις 07.00 ξεκινήσαμε για την πεζοπορία της δεύτερης ημέρας. Η διαδρομή φεύγοντας από το χωριό είναι όλο ανηφορική (Εικόνα 12).
Εικόνα 12: Για την πρώτη ώρα η διαδρομή είναι όλη ανηφορική.
Η ανηφόρα συνεχιζόταν για την πρώτη ώρα και μας οδήγησε στο ανώτερο υψομετρικά σημείο για τη σημερινή δεύτερη ημέρα εκεί όπου υπάρχει και ένα καμμένο εκκλησάκι. Από εκείνο το σημείο και μετά, όπως μας είπε ο Γιώργος την προηγούμενη ημέρα θα μπαίναμε στην Βάλια Κάλντα (Εικόνα 13).
Από αυτό το σημείο και μετά ξεκινάει η είσοδος μας στη "Ζεστή κοιλάδα" με μια μεγάλη κατηφοριά. Εδώ είναι το σημείο όπου έριξαν πολύ προσωπική εργασία ο Αποστόλης με τον Γιώργο και όσους εθελοντές βοήθησαν στο να ανοιχτεί η συγκεκριμένη διαδρομή (Εικόνα 14).
Εικόνα 14: Ένα μικρό μοντάζ των εργασιών.
Η θέα είναι μοναδική δεν γίνεται να την ξεχάσεις (Εικόνα 15).
Και εκεί που περπατούσαμε μέσα στο δάσος και την απόλυτη ησυχία, ακούστηκε αλύχτισμα ζώου πολύ κοντά σε εμάς. Από την εμπειρία που έχουμε στα βουνά καταλάβαμε ότι ήταν ζαρκάδι μεγάλο και λίγο αργότερα επιβεβαιωθήκαμε από μια αστραπιαία συνάντηση που είχαμε μαζί του και δυστυχώς δε μας επέτρεψε να βρεθούμε πιο πολύ και να το φωτογραφίσουμε παρόλο που η φωτογραφική ήταν στο χέρι διότι ελπίζαμε αε συνάντηση με άλλο ζώο, με αρκούδα. Τελικά καμία άλλη συνάντηση δεν πραγματοποιήθηκε και δεν προλάβαμε να βγάλουμε ούτε μια φωτογραφία παρά μόνο μέρος της ονειρικής διαδρομής που περπατούσαμε και που ήταν κάπως έτσι... (Εικόνα 16)
Οι ώρες περνούσαν και μαζί και τα χιλιόμετρα. Πρέπει να ήταν περασμένες 13.00 όταν αρχίσαμε να πλησιάζουμε τον Αώο δείγμα που σήμαινε ότι πλησιάζαμε στην Βοβούσα κάτι που έγινε στις 14.30 περίπου το μεσημέρι. Πραγματικά ήμουν άλλος άνθρωπος. Τα είχαμε καταφέρει, επιτέλους είχαμε κάνει την διαδρομή. Το να ζεις και να κινείσαι σε ένα τόσο όμορφο και άγριο περιβάλλον είναι πραγματικά ότι πιο όμορφο μπορεί να σου τύχει. Τυχεροί όλοι αυτοί οι συμπατριώτες μας που μένουν μόνιμα σε τέτοια χωριά και κρατούν ζωντανές τις ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο που μόνο με τη συμβίωση με τη Φύση θα μπορέσει να έρθει (Εικόνα 17).
Εικόνα 17: Οικισμός Βοβούσας.
Σίγουρα, όπως συμβαίνει παντού, οι φωτογραφίες δεν μπορούν να αναδείξουν την ομορφιά και τα συναισθήματα που σου βγάζει το δάσος και το να περνάς κάποιες ώρες της ζωής σου μέσα σε αυτό. Πραγματικά μου κάνει φοβερή εντύπωση το πάθος που έχει αυτό το ζευγάρι, η Σταυρούλα και ο Αποστόλης και έχουν βάλει σα στόχο ζωής τη σηματοδότηση όλης της ραχοκοκαλιάς της οροσειράς της Πίνδου κάτι που σημαίνει ότι πρέπει να σηματοδοτήσουν κοντά στα 600 χιλιόμετρα ορεινών μονοπατιών τα περισσότερα από τα οποία έχουν χαθεί με το πέρασμα των χρόνων λόγω του ότι υπάρχουν πλέον άλλα μέσα για να μετακινούμαστε από χωριό σε χωριό και από περιοχή σε περιοχή αλλά και επειδή έχει μειωθεί πολύ και η κτηνοτροφία που τα ζώα κάποτε κρατούσαν ανοιχτά τα μονοπάτια έτσι κι αλλιώς. Είναι όμως και τα μονοπάτια μέρος του πολιτισμού μας, μέρος της ιστορίας κάθε περιοχής αποτελούσαν το οδικό δίκτυο αλλοτινών εποχών, εποχών που πλέον έχουμε χάσει την αίγλη τους και προχωράμε σε εποχές μαύρες και μη προβλέψιμες. Τα παλιότερα χρόνια η ζωή ήταν πολύ πιο δύσκολη αλλά και πιο αληθινή. Υπήρχε μεγάλος μόχθος και κούραση και η ανταμοιβή μπορεί να ήταν μικρή αλλά σε γέμιζε ως άνθρωπο και απόρροια όλων αυτών που προαναφέρθηκαν ήταν ότι οι σχέσεις των μελών της κάθε οικογένειας ήταν πολύ πιο δεμένες και πραγματικές. Σήμερα δυστυχώς έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας και η είσοδος της τεχνολογίας στη ζωή μας, αντί να μας βοηθήσει και να μας κάνει να ζούμε πιο άνετα, μας έχει φέρει ένα σωρό ασθένειες από την καθιστική ζωή και την απομάκρυνση από τον πραγματικό τρόπο ζωής, που ζούσαν οι παλιότερες γενιές. Γι αυτό είναι σπάνιο στις μέρες μας να συναντάει κάποιος τέτοια ζευγάρια με κοινό όραμα που απορρέει από την επιστροφή στις ρίζες και τον παλιό τρόπο ζωής.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΟΡΑΜΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΕΠΙΛΕΞΑΤΕ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΤΕ ΓΙΑ ΕΣΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΡΓΕΙΤΕ ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙ ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΣΑΣ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΟΎΝ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟΥΣ ΕΧΕΤΕ ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΕΙ!!!
Τελειώνοντας να αναφέρουμε ότι την διαδρομή την περπατήσαμε το διήμερο 10 - 11 Αυγούστου και την ίδια μέρα συλλέξαμε όλες αυτές τις πληροφορίες που αναφέραμε, όπως επίσης και όσες φωτογραφίες έχουμε περάσει στην περιγραφή του μονοπατιού. Επειδή είμαστε υπεύθυνα άτομα, το ίδιο υπεύθυνα βλέπουμε και εσάς που αγαπάτε την Φύση και το περπάτημα και θέλετε να γνωρίσετε νέους τόπους και περιοχές. Θα θέλαμε, αν περπατήσετε τη συγκεκριμένη διαδρομή ή οποιαδήποτε άλλη προτείνουμε μέσα από την σελίδα μας, να μας αναφέρετε (στο email μας: This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.) κατά πόσο είμαστε σωστοί στην περιγραφή και αν κάπου χανόμαστε να μας πείτε που, για να διορθώσουμε αμέσως τα "κακώς κείμενα".
Σας ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη που μας δείχνετε και επισκέπτεστε την ιστοσελίδα μας.
